sprawić komuś przykrość

См. также в других словарях:

• przykrość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. przykrośćści; lm M. przykrośćści {{/stl 8}}{{stl 7}} jakiś fakt, zdarzenie wywołujące nieprzyjemne uczucie, niemiłe doznanie itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Znosić przykrości ze strony niewdzięcznych uczniów.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przykrość — ż V, DCMs. przykrośćści 1. blm «niemiłe uczucie wywołane ujemnymi bodźcami; uczucie smutku, niezadowolenia, niechęci» Wielka przykrość. Patrzeć z przykrością na coś brzydkiego. Sprawić, wyrządzić, zrobić komuś przykrość. Odczuć przykrość z… …   Słownik języka polskiego

• przygryźć — dk XI, przygryźćgryzę, przygryźćgryziesz, przygryźćgryź, przygryźćgryzł, przygryźćgryźli, przygryźćgryziony, przygryźćgryzłszy przygryzać ndk I, przygryźćam, przygryźćasz, przygryźćają, przygryźćaj, przygryźćał, przygryźćany 1. «przyciąć zębami… …   Słownik języka polskiego

• urazić — dk VIa, urażę, urazićzisz, uraź, urazićził, urażony urażać ndk I, urazićam, urazićasz, urazićają, urazićaj, urazićał, urazićany 1. «dotknąć, uderzyć w bolące miejsce; podrażnić wrażliwe miejsce; skaleczyć, zranić o coś» Urazić kogoś w nogę.… …   Słownik języka polskiego

• napoić — dk VIa, napoićpoję, napoićpoisz, napoićpój, napoićpoił, napoićpojony «dać się komuś (zwykle zwierzętom) napić do syta, aż do ugaszenia pragnienia» Napoić konie, krowy. ◊ Napoić kogoś żółcią, goryczą «sprawić komuś przykrość, rozgoryczyć kogoś»… …   Słownik języka polskiego

• ranić — VIa, ranićnię, ranićnisz, rań, ranićnił, ranićniony 1. dk «zadać ranę komuś; skaleczyć czymś» Raniono go w walce. Ranił kogoś nożem. Raniono go ciężko, śmiertelnie. 2. ndk «powodować kaleczenie, urażać, kaleczyć» Kolce róż raniły jej dłonie.… …   Słownik języka polskiego

• skrupuł — m IV, D. u, Ms. skrupułule; lm M. y «wątpliwość natury moralnej odnosząca się do własnego postępowania, wstrzymująca od popełnienia czynu nieetycznego, mogącego sprawić komuś przykrość, zaszkodzić komuś itp.» Dziecinne, niedorzeczne, zbyteczne… …   Słownik języka polskiego

• skrwawić — dk VIa, skrwawićwię, skrwawićwisz, skrwaw, skrwawićwił, skrwawićwiony zwykle w imiesł. biernym «zbroczyć, zalać, splamić krwią; pokrwawić» Skrwawiona twarz. Skrwawione ręce. Skrwawione zwierzę. Skrwawione bandaże. Skrwawiona odzież. ◊ Skrwawić… …   Słownik języka polskiego

• zafrasować — dk IV, zafrasowaćsuję, zafrasowaćsujesz, zafrasowaćsuj, zafrasowaćował, zafrasowaćowany przestarz. «sprawić komuś przykrość, przysporzyć komuś zmartwienia; zasmucić, zmartwić» Mocno zafrasował ojca swoim zachowaniem. zafrasować się «zmartwić się …   Słownik języka polskiego

• zranić — dk VIa, zranićnię, zranićnisz, zrań, zranićnił, zranićniony «zadać ranę komuś lub sobie; skaleczyć» Zranić kogoś ciężko, śmiertelnie. Zranić kogoś nożem, sztyletem. Zranić kogoś w ramię. Zranić nogę o druty. Zranić rękę szkłem. Zranione zwierzę… …   Słownik języka polskiego

• napoić — książk. Napoić kogoś żółcią, goryczą; napoić kogoś octem i żółcią «sprawić komuś przykrość»: Napoiło to mnie goryczą (...) że mieli przede mną jakieś sekrety. J. Iwaszkiewicz, Pasieka …   Słownik frazeologiczny